armenu

Corsu

Sustantivu

armenu s. m.

1. (linguistica) lingua indueuropea parlata in l'Armenia.

Prununzia

• [armenu]
• IPA: //

Sillabazione

ar | me | nu

Etimulugia

Istu sustantivu corsu vene da u latinu "armenus".

Parolle currelate

turcu

Traduzzione

afrikaans: Armenies albanese: Armenish arabu: ارمينية armenu: Հայերէն azeru: Ермән bascu: Armeniera bielorussu: Армянская bretone: Armenianeg chinese:亚美尼亚语 cruatu: armenski cecu: arménský danese: Armensk inglese: Armenian estone: armeenia keel persianu: ارمنى finlandese: armenia francese: arménien m friulanu: armen galizianu: Armenio ghjeurghjanu: სომხური tedescu: Armenisch ebraicu: ארמנית hindi: आरमीनियन ungarese: Örmény islandese: Armenska talianu: armeno irlandese: Airméinis

ghjappunese: アルメニア語 cureanu: 아르메니아어 curdu: Ermenî lettone: Armēņu lituanu: Armėniškai macedone: Ерменски maltese: Armenjan moksha: Армянонь nurveghjese (bokmål): Armensk pulaccu: ormiański purtughese: Armênio rumenu: Armeană f russu: Армянский sicilianu: armenu serbu: Арменски sluvenu: Armenščina lusazianu superiore: Armenšćina, Armeńšćina spagnolu: armenio m svedese: armeniska thailandese: ภาษาอาร์เมเนี่ยน, ภาษาอาร์เมเนีย turcu: Ermenice ucrainu: Вірменський vietnamese: Tiếng Ac-mê-ni vallone: Årmenyin

Sicilianu

Sustantivu

armenu

1. armenu