pridicatu s. m. pum. (o predicatu)

  1. gruppu verbale o verbu chì si rifirisce à u sughjettu è si accorda incù issu.
  • [pridicatu]
  • IPA: /pridiˈkatu/

pri | di | ca | tu

Issu sustantivu corsu vene da u latinu "praedicatus".

grammatica, sustantivu, acronimu, sprissioni, sughjettu


pridicatu

  1. pridicatu, predicatu