berilliu s. m.

  1. tippu di metallu
  • [berilliu]
  • IPA: /beˈrillju/

be | ril | liu

Issu sustantivu corsu vene da u latinu "beryllus" (minerale) cù u suffissu "-ium" ch'indicheghja un metallu.

metallu, oru, arghjentu, stagnu, boru